కాలానికి సవాలు విసురుతూ ........ కార్మిక కష్టం ..తన ఆయుధమని ...... పేదవాని గుండె .....ఎన్ని అణుబాంబులకైనా సమాధానం చెప్పగలదని ....... ఉన్నవాడు ఎప్పుడూ ...ఏది భరించలేడు.........

Subhashini Thota

చెమరించే మోమును తుడి చేసుకుంటూ .....
పొన్న చెట్టు నీడన ఒక నయనం ......
గుండెలోతుల్లో కన్నీళ్లను దాచి ......
పైకి మాత్రం పండగలా ఎదురొచ్చే మధుర స్వప్నం ....ఆ నేత్రం ......
మనసుతడిని ..మంచుతెరలా చల్లగా భావిస్తూ......
గడపదాటనియ్యక గుండె అలను ...గుప్పిట్లో దాచేస్తూ ......
ఎన్ని అగ్నిపర్వతాలను ..కప్పెట్టేస్తోందో ..ఆ ఎద గది (గడి)
గుట్టుగా గుండెను తడుతూ ...ఎన్ని బాధలనైనా భరిస్తూ ......
తప్పులను తూకంతో లేక్కెట్టే సమాజంలో ...
పైకమే పరమాత్మగా భావించే వారితో ,,......
మట్టివాసనంత తనలోనే దాపెట్టేసి ..చిత్తుగా ఓడిపోయినా ......
చుట్టంలా వచ్చిన ఏ కష్టాన్నైనా ...చిరునవ్వుల జడిలో ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తూ ....
ఏ రందినైనా ..అవలీలగా ఆవలకు పంపుతూ ...
చివుక్కున చిదిమేస్తున్నా .... ఆశలపల్లకి ......
మనసు భారాన్ని ..మరింత అనునయం తో గ్రహిస్తూ ....
గండపెండేరాన్ని తన ఓర్పుతో నే ధరిస్తూ .......
మరింత మాధుర్యాన్ని ...హృదిలోకి తోస్తూ .....
నరకయాతనను ..నవ్వుతూ స్వీకరిస్తూ .......
ఏమిచేయ్యగలవు............
మా అంటే ప్రాణాన్ని బదులు తీసుకోవడమే ......
అంతకంటే నన్ను గెలిచే ధైర్యం చెయ్యలేవని .........
కాలానికి సవాలు విసురుతూ ........
కార్మిక కష్టం ..తన ఆయుధమని ......
పేదవాని గుండె .....ఎన్ని అణుబాంబులకైనా సమాధానం చెప్పగలదని .......
ఉన్నవాడు ఎప్పుడూ ...ఏది భరించలేడు..........
కాని పేద గుండె ...పెద్దది చాలా .ఎన్ని ఆటంకాలనైనా ఎదురొడ్డి పోరాడుతూ .......
నేను లేకపోతే ..లోకం శూన్యాన్ని వెతుక్కోవాలని ...గట్టిగా చెప్పే మన నేస్తం .......
సుభాషిణి తోట