బ్రతుకును కానియదు వేర్దం
స్వర్గలను అందుకోనాలని
వడిగా గుడి మేట్లు ఏక్కెవు
సాటి మనిషి వేదన చూస్తు
జాలిలేని శీల వైనవు
కరుణాను మైమరిపించేద
చదువు సంస్కారం అంటే
గుండె బండగా మార్చేదా సంప్రదాయ మంటే
నువ్వు తినే ప్రతి ఒక్క మేతుకు
ఈ సంఘం పండించింది
గర్వించే ఈ నీ బ్రతుకు
సమాజమే మలిచింది
రుణం తీర్చే తరుణం వస్తే
తప్పించుకు పోతున్నావా
తెప్ప తగల బెట్టేస్తావా యేరుదాటగానే
No comments:
Post a Comment